Getuigenis

Een getuige is iemand die een bepaald feit heeft gezien of meegemaakt en er daarna verslag van doet:

In 1974 vertelde een toenmalige collega van mij over Jezus Christus, Zijn dood en opstanding, hemelvaart en toekomstige wederkomst. Hij was erg enthousiast, zei dat het zijn leven in positieve zin had veranderd en dat zag ik ook aan hem, het was echt. Hij gaf mij ook allerlei lectuur mee.
Omdat ik hem graag mocht hoorde ik zijn verhaal aan en las ik zijn lectuur, uit beleefdheid eigenlijk. Ik leerde veel van hem over de bijbel, hij legde me de betekenis uit van de verhalen die ik al wel kende (ik had een katholieke achtergrond), maar me niets zeiden.  Hij zei me dat hij een persoonlijke, levende relatie had met Jezus Christus en dat hij zijn leven in Zijn hand gegeven had. Hij drong er bij mij op aan hetzelfde te doen, Jezus Christus te aanvaarden als de Heer van mijn leven.
Al lezende en luisterende begon ik te beseffen dat het verhaal klopte, dat het de waarheid was. Dat had ik voorheen met andere godsdiensten (religies) niet gehad, die verhalen klopten niet. Ik realiseerde me dat hij gelijk had.

Maar ik besefte tegelijkertijd heel goed dat het consequenties zou hebben, dat het nieuwe leven dat ik zou krijgen op grond van de opstanding van Jezus Christus niet vrijblijvend was.
Me er aan overgeven kon ik op dat moment niet. Op de een of andere manier was ik namelijk in de veronderstelling dat ik me dan aan allerlei wetten zou moeten houden en me weer zou moeten aansluiten bij een kerk. Dan was het gedaan met mijn vrijheid. In die tijd woonde ik in Arnhem op kamers en leidde een behoorlijk vrij en vrolijk leventje. Ik kon gaan en staan waar ik wilde, hoefde met niemand rekening te houden en dat wilde ik vooral zo houden.
Dus ik stopte het weg.

In de jaren daarna kwam ik nog regelmatig op verschillende manieren in aanraking met het evangelie, las ook diverse boeken over bijbelse onderwerpen, maar deed er niets mee.
Tot ik in Eindhoven kwam te wonen in 1980 (was inmiddels getrouwd en zwanger van mijn eerste kind) en er op een avond gebeld werd en iemand aan de deur stond, die me een aantal vragen wilde stellen. Of ik Jezus kende, of ik wist waarom Hij mens werd, of ik wist wat de betekenis was van Zijn dood en opstanding, of ik wel eens in de bijbel las en of ik het ook geloofde. Al zijn vragen beantwoordde ik bevestigend.
Hij schudde mijn hand en zei: dan ben je mijn zuster. Ik had geen idee wat hij bedoelde, maar hij vroeg of hij een afspraak mocht maken om er over door te praten. Dat deden we, vervolgens gingen we naar bijbelstudies die hij aan huis gaf.
Langzamerhand gebeurde er iets met me. Het is niet een bepaald moment geweest of een openbaring vanuit de hemel of iets dergelijks, maar na een aantal weken was het me duidelijk: ik kan er nu niet meer omheen: ik geef mijn leven in Zijn hand.

Joh. 1:12 ‘Zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, die in Zijn naam geloven’.

Ik heb Hem aangenomen en was een kind van God geworden.

Op. 3:20 ‘Zie Ik sta aan de deur en ik klop, indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem maaltijd houden en hij met Mij’.

Hij klopte al heel lang aan mijn deur, ik hoorde Zijn stem en deed eindelijk de deur open.
Sindsdien lees en bestudeer ik de bijbel, Zijn geopenbaarde Woord:

Opdat ik Hem kenne en de kracht van Zijn opstanding (Fil.3:16).

Het Woord van God maakt vrij, leert me dat ik vrij ben van de wet, vrij van religie. Dus ik was al die jaren voor niets bang geweest.
Het is namelijk uit genade alleen dat ik een kind van God ben en wet voegt daar niets aan toe.
Ik mag dan ook dankbaar zijn dat Hij is blijven kloppen.
Ook mijn leven is in positieve zin veranderd.

En daar wil ik van getuigen…………

Op.1:5 En van Jezus Christus. Die de getrouwe getuige is, de eerstgeborene uit de doden en de overste der koningen der aarde. Hem, die ons heeft liefgehad en ons van onze zonden gewassen in Zijn bloed.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten